"Heb je nog vragen voor mij?" - Over wederzijdse nieuwsgierigheid

De kast met laden die eindelijk open mag

Wat ik dan zie gebeuren, is prachtig. Het is alsof er een kast met laden opengaat. Laden vol nieuwsgierigheid die jarenlang gesloten zijn gebleven. Cliënten vertellen me regelmatig dat ik de eerste hulpverlener ben die deze ruimte creëert. De eerste die niet alleen vragen stelt, maar ook bereid is om vragen te beantwoorden.

• "Hoe lang doe je dit werk al?"

• "Waarom koos je voor EFT?"

• "Heb je zelf ook wel eens relatieproblemen gehad?"

• "Wat vind je het moeilijkste aan je werk?"

Deze vragen zijn geen bijzaak. Ze zijn de eerste bouwstenen van vertrouwen.

Meer dan professionele afstand

In onze opleiding leren we over professionele grenzen en therapeutische afstand. Belangrijke concepten, absoluut. Maar ergens onderweg zijn we vergeten dat echte verbinding vraagt om wederzijdse menselijkheid.

Wanneer ik vertel over mijn eigen leerproces met EFT, over momenten van twijfel, of over waarom ik zo gepassioneerd ben over neurodiversiteit, gebeurt er iets magisch. De hiërarchie vervlakt. We worden twee mensen die samen op zoek gaan naar antwoorden.

Het gekwetste hart dat eindelijk mag scannen

Voor mijn cliënten die door het leven gekwetst zijn; of dat nu door trauma, verlies, of jarenlange miskenning is; is dit moment extra waardevol. Hun systeem scant constant: "Ben ik veilig hier? Kan ik deze persoon vertrouwen? Begrijpt deze persoon mij?" Door ruimte te maken voor hun vragen, geef ik hun gewonde hart de kans om die scan af te ronden.

Voor neurodiverse cliënten geldt dit nog sterker. Hun anders aangelegd brein heeft vaak een leven lang te horen gekregen dat ze "moeilijk" zijn, "te veel", of "anders".

Hun vragen gaan dan ook vaak over acceptatie:

• "Snap je wel hoe overweldigend de wereld voor mij kan zijn?"

• "Vind je me niet raar als ik dingen anders doe dan anderen?"

• "Hoe ga je om met cliënten die niet in het standaard plaatje passen?"

Deze vragen gaan over veel meer dan nieuwsgierigheid. Ze gaan over acceptatie, begrip, en de hoop dat hier eindelijk iemand is die hen ziet zoals ze zijn, niet zoals ze zouden moeten zijn.

De motor van verandering

Wat ik door de jaren heb geleerd, is dat deze wederzijdse nieuwsgierigheid de motor wordt van het hele therapeutische proces. Cliënten die zich veilig voelen om vragen te stellen, durven ook hun diepste zorgen te delen. Ze durven kwetsbaar te zijn.

En dat is precies wat we nodig hebben voor echte verandering.

De uitnodiging

Als je ooit bij een hulpverlener komt, of dat nu een therapeut, coach, of andere professional is, vergeet dan niet dat je het recht hebt om nieuwsgierig te zijn. Jij bent niet alleen maar het 'probleem dat opgelost moet worden'. Jij bent een mens die een verbinding aangaat met een andere mens.

Stel je vragen. Wees nieuwsgierig. Vraag wat je wilt weten.

Want echte genezing begint niet bij antwoorden. Het begint bij de moed om te vragen.