All Posts

De energie-paradox: waarom je uitgeput bent na leuke dingen (AuDHD). Je komt thuis van een geweldige avond met vrienden. Interessante gesprekken, gelachen, verbinding gevoeld. Je ADHD-kant vond het fantastisch. Maar nu, thuis, ben je compleet uitgeput. Je ASS-kant is overbelast. Je hebt 24 uur stilte nodig om te herstellen. Hoe kan iets leuks zo uitputtend zijn?

Waarom kleine dingen grote emoties triggeren (AuDHD). Als je ASS én ADHD hebt, zijn "kleine" dingen zelden klein.

Herken jij de dubbele dans? Als je ASS én ADHD hebt (AuDHD). Als je alleen ASS hebt, zijn de uitdagingen duidelijk. Als je alleen ADHD hebt, ook. Maar als je beide hebt? Dan lijkt het alsof twee kanten van jezelf constant vechten:

Een blog over de moed als therapeut om in de leegte te blijven zitten

Het perfectionistische masker: waarom ADHD-moeders zich verstoppen achter 'alles op de rails hebben'

De mythe van de feilloze therapeut

"Heb je nog vragen voor mij?" - Over wederzijdse nieuwsgierigheid in therapie en supervisie

"Waarom lukt dit me gewoon niet?" - De onzichtbare strijd van ADHD mama's

Herken je dit? Je bent 's ochtends al bezig met tien verschillende taken, je hoofd gonst van de to-do lijstjes, en ondertussen probeer je ook nog eens een liefdevolle, geduldige mama te zijn. Welkom in de wereld van de Ferrari brain mama. Het moederschap brengt unieke uitdagingen met zich mee voor vrouwen met ADHD. Waar andere moeders lijken te zweven door hun dagelijkse routines, voelt het voor ons alsof we constant op volle snelheid rijden, met de verkeerde remmen.

Omgaan met het gevoel van bedrog in je professionele rol "Straks komen ze erachter dat ik eigenlijk niet weet wat ik doe." Herken je deze gedachte? Welkom bij het impostor syndrome: het gevoel dat je een bedrieger bent in je eigen beroep.

Loslaten van perfectionisme in je therapeutische werk (supervisie). "Het moet perfect zijn." Deze gedachte kan je als therapeut compleet verlammen. Perfectie lijkt een nobel streven, maar is vaak een vermomde angst.

Van verlamming naar professionele groei door bewuste onzekerheid in supervisie

Het moment waarop je als ouder beseft dat je jezelf herkent in de ADHD-kenmerken van je kind, kan overweldigend zijn. Plotseling vallen puzzelstukjes op hun plaats: waarom je altijd al moeite had met organisatie, waarom je gedachten racen als een Ferrari, waarom je zo intensief kunt focussen op dingen die je interesseren maar andere taken blijven liggen.

Na vier blogs over uitdagingen, is het tijd voor het mooiste deel van het verhaal. Ja, ASS brengt uitdagingen met zich mee. Maar laten we...

De zintuigelijke wereld van ASS. Stel je voor dat het label in je trui voelt als schuurpapier, dat fluisterlicht aanvoelt als een schijnwerper, of dat de geur van de kantine je misselijk maakt. Voor veel kinderen met ASS is dit dagelijkse realiteit. Wat voor ons 'gewoon' is, kan voor hen overweldigend zijn.

ASS is een spectrum, van kinderen die non-verbaal zijn tot hoogbegaafde kinderen die op alle vlakken uitblinken, behalve sociaal.

Autisme wordt vaak pas laat herkend - soms pas op school, wanneer de sociale en communicatieve uitdagingen duidelijker worden. Maar de signalen zijn er vaak al veel eerder. Als therapeut zie ik regelmatig ouders die zeggen: "Ik wist dat er iets was, maar ik kon het niet benoemen." Het goede nieuws? Hoe eerder je deze signalen herkent, hoe eerder je je kind kunt ondersteunen op een manier die bij hem past.

Van anders zijn naar thuiskomen: je plek vinden

Wanneer schaamte de supervisiekamer binnensluipt

Stel je voor: je hebt een prachtige antieke kast. Niet zomaar een kast, maar eentje met tientallen laden. Sommige zijn klein en compact, andere diep en mysterieus. In elke lade zit een schat aan gedachten, gevoelens, ideeën en indrukken. Welkom in het hoofd van een hoogbegaafde.